Sulu, dda sera ‘nfacce ‘llu Crucifissu
me misi cu nde ticu doi palore.
jeu, ca pe nna vita nu aggiu mai crisu
de lupu staci ddevantav’aunieddu.
Vitti ca nu mme dava mancu retta,
foe tandu ca me ntisi vermacare lu cirieddhu
ca me dicia, moi è rrivata l’ora cu castimu,
e mentre staci ncuminciava litanie
ntisi nu sonu de luntanu te tamburru,
na trozzula critava scannuzzata
ca te ngucciava nu lamentu triste de na tromba;
vitti fuscire ggente e ddummandai,
me dissera: staci passa la Madonna
pe curti, strate e bbie vae ciarcandu
lu fiju tant’amatu ca nu trova.
Nu pensu mancu pe nna fiata
ca otu le spadde cu mme lluntanu te dda via,
a rretu, quantu cchiu a rretu
la prucissione oju cu lassu, lu prevete,
la ggente la ‘bara de Maria.
Me mintu cu caminu comu pacciu
an cerca te nu ‘bucu cu mmè scundu
intr’alla terra comu verme
senza cu biscia luce puru de giurnu.
Ete crande lu dulore ca me ‘nferra
ca trase comu spata, scaortula lu core
quandu visciu mauma chicata
susu nu jettu addu ‘nc’ete soruma nchiuvata,
e visciu ca la mbucca comu passuru de nitu,
e jeu ncuminciu critu,
nu critu ca me nfuca e Teve nu ‘llu sienti,
e giru, vau girando pe ‘llu muru
stralunatu nu capiscu nienti.
Ma Teve tispettusu me faci cu ttè ffruntu
nchiuvatu, Crucifissu.
Moi è rrivata l’ora ca castimu li Sciutei,
la Croce cu ‘lli chiovi e tuttu lu Carvariu,
ma ‘ll’amprumisa casciu e stampagnu ‘nfacce ‘lli pieti soi.
Scurnusu ergu l’occhi, vitti ca me ride
stise la manu e me ssullavau,
lu zzaru te lu core ncumincia cu sse squaja chianu chianu,
me sentu rremuddare,
ma cchiui nu sentu ddu ramore de trozzula,
lu sonu de tamburru, e dde tromba lu chiantu,
sulu nu spattire t’ali de caggianu ca scioca ‘nfacce ‘llu sole
…Staci luciscia,
era l’arbe de “sabbutu santu”..!